Van “Wij en Zij” naar ‘Ons’:

Onlangs hadden we het genoegen om een sessie te organiseren met een groep bij een grote internationale onderneming in de drankenindustrie, bestaande uit verschillende subteams binnen een groter wereldwijd team, om hun samenwerking te versterken. Ondanks een gedeelde toewijding aan hun werk, was er een subtiele maar hardnekkige spanning aanwezig. De samenwerking was gespannen - ze voelden zich niet echt één team. 

Onder de oppervlakte speelde een bekende dynamiek: regionale versus mondiale perspectieven. Elk subteam had zijn eigen prioriteiten, druk en manier van werken, gevormd door hun specifieke context. Na verloop van tijd had dit tot een verdeeldheid geleid - “wij en zij” - die een diepere samenwerking in de weg stond, ondanks de grote betrokkenheid die ze bij hun werk hadden. 

Om deze dynamiek voorzichtig aan de oppervlakte te brengen en ermee te werken, hebben we een systeemcoachingstool geïntroduceerd met de naam Lands Work. Het is een eenvoudige maar krachtige oefening die teamleden uitnodigt om het land van de ander te “bezoeken”. Door verhalen te vertellen, nieuwsgierig te zijn en aandachtig te luisteren, stapten ze letterlijk in elkaars perspectief en begonnen ze elkaar echt te zien. 

Wat zich ontwikkelde was ontroerend. Mensen begonnen niet alleen de verantwoordelijkheden en beperkingen van de andere groep te zien, maar ook de zorg, de inspanning en de goede bedoelingen achter hun acties. Naarmate de empathie groeide, groeide ook het begrip. Spanning maakte plaats voor erkenning. Van “Wij en Zij” naar “Ons”: Hoe een team zijn gedeelde doel terugwon. 

Daarna nodigden we hen uit om Ons Land binnen te stappen - een gedeelde ruimte die het team als geheel vertegenwoordigt. Je kon de verandering in de kamer voelen. Er was opluchting. Er was verbondenheid. Ze realiseerden zich dat ze, ondanks hun verschillen, toch één team zijn. 

Wat hielp om deze verschuiving teweeg te brengen, was de kracht van gedeelde taal en begrip om te benoemen wat ze ervoeren. Door de dynamiek te benoemen en het te zien als iets externs - iets dat in het systeem gebeurt in plaats van tussen individuen - kregen ze meer afstand. Die verschuiving alleen al verzachtte de randen. De dynamiek verloor wat van de grip. Zo ontstond de ruimte om een nieuw pad te kiezen. 

Als coaches was het niet onze rol om antwoorden te geven. De wijsheid was al in de kamer aanwezig. Het was onze taak om de ruimte en de veiligheid te creëren zodat de wijsheid naar boven kon komen. Wanneer een groep zijn eigen dynamiek met oprechte nieuwsgierigheid en compassie kan observeren, wordt echte transformatie mogelijk. 

Tegen het einde van de sessie was de energie veranderd. Er was meer zachtheid, meer openheid, meer opwinding. Het wij-gevoel was weer aangewakkerd. 

Soms kan de juiste metafoor - die met zorg wordt vastgehouden - de deur openen naar echte transformatie.